Sunday, February 27, 2011

მე, ისევ მე, მხოლოდ მე...


ჰეიიი, ვჰატზზ აპპ? იდეები და კიდევ ერთხელ იდეები. არ გეგონოთ უსაქმური ვარ, უბრალოდ ტაიმ-აუტი ავიღე. ცარიელი ქუჩა და წვიმის მსხვილი წვეთების რახარუხი, წვიმიანი ამინდისთვის დამახასიეთებელი ფერი ირგვლივ, თავი დავიძვრინე ალბათ ყველა შენიშნავთ, რადგან არ ვიცი რა ვუწოდო მაგ ფერს და ამიტომ მარტივად იყოს წვიმიანი ამინდის ფერი. თავისუფალი და თან ჩახუთული სივრცეა, მოდიხარ, არც ქარი, არც ნიავი მხოლოდ ჩამავალი მზის სხივები გათბობს და ფიქრებს აჩაგვრინებ თავს. ფიქრებს, რომლებიც მოსვენებას არ გაძლევენ.თავიც კი გტკივა უკვე და ფიქრობ ნეტავ ფიქრებისგან თუ უმოწყალო წვეთებისგან. რაღაც გავიფანტე, ცივმა წყალმა გამომაფხიზლა. ჩემი წყლის გამაცხელებელი ყოველ 20 წუთში ირთვება :) წარმოიდგინეთ გაყინული სააბაზანო და ცხელი თითქმის გავარვარებული წვეთები ზურგზე მე ამ ყველაფერს აზრზე მოვყავარ და საშინლად მსიამოვნებს, ჩემი საყვარელი გასართობია. თქვენი არ ვიცი და ჩემი საყვარელი ადგილი სახლში ზუსტადაც რომ აბაზანაა :)

Saturday, February 19, 2011

გვეღვრება თავზე თეთრი ფიფქების მასა ზამთარმა სათანადოდ ვერ შეგვაფასა!


უკვე კვირა დღე დადგა, რატომღაც ყოველთვის უცნაურ განცდას იწვევდა კვირა დღე ჩემს ქვეცნობიერში. სკოლის პერიოდში მხოლოდ პრაგმატულად ვუყურებდი და რატომღაც მძულდა, ჩემს ბედნიერებას ბოლოს უღებდა, ყოველთვის ბევრი მქონდა სამეცადინო რათქმაუნდა ზარმაცების რიცხვს მივეკუთვნებოდი, რომლებიც კვირას მეცადინეობდნენ, მაგრამ შესწორებას შევიტან თქვენის ნებართვით...ჩემდაუნებურად ''ატლიჩნიცა'' ვიყავი, სხვა გზა არ მქონდა. არდადეგებზე ერთი ჩვეულებრივი დღე იყო, მაგრამ არდადეგების დასასრული ცუდად მახსენდება ყოველთვის. კვირა დღეს ვიბარგებოდი ჩემი საყვარელი ქალაქიდან და ვბრუნდებოდი თბილისში, ბოლო ხანებში ცრემლების გარეშე. გავიდა კარგა ხანი სადღაც 12 წელი და კვირა დღეს შეეცვალა სტატუსი, ცოტა დაიხვეწა და კვირა დღემაც ამოისუნთქა. ახლა ჩემდა სასიკეთოდ ვიხმარ ამ დღეს. ხან ისე, ხან ასე. კვირას ყოველთვის ყველასთვის საყვარელი დღე მოყვება, (აქ ირონია მოვიშველიე, ალბათ ყველა შენიშნავთ). დღესაც და ვიმედოვნებ კიდევ დიდხანს... მაინც მეზარება დილით ადგომა და მელიქიშვილის გამზირის ფეხით გავლა, გადახუნძლული ჭავჭავაძე და მეორე კორპუსის აღმართი, მაგრამ მაინც, დღეს კვირა ჩემთვის სხვაა! ე.ი. ხვალ კიარადა უკვე დღეს რა გეგმები მაქვს? დილით წირვაზე მინდა წასვლა, მერე მეგობრების შეკრებას ვაპირებ ჩემთან. ჩემი ძმა შაბათ-კვირას მოვიშორე და დროს უქმად არ დავკარგავ :)) თოვს, ისე მშვიდად, მყუდროდ. მინდა ვაღიარო, რომ ჩემი ფანჯრიდან არაჩვეულებრივი ხედი იშლება, ახლა განსაკუთრებით. მომწონს კარგია. სიამოვნებით გავბოდიალდებოდი გარეთ



Friday, February 4, 2011

inspired by (K of L) cold desert


მაქვს შემდეგი სახის იდეა, რომელსაც ბევრი follower-ი გამოუჩნდება ჩემი აზრით =)) ჩემი იდეა შემდეგში მდგომარეობს! რატომ არ შეიძლება თითოეულ ადამიანს ჰქონდეს nickname და password? ყველა ვეღარ შეძლებდა ჩვენს გულებსა და ცხოვრებაში ბოდიალს. ყველა ვეღარ ჩააყენებდა ჩვენს გულებს action-ში და ვეღარ შეძლებდა ამით მანიპულირებას =)) ახლა მეღიმება , მაგრამ მწარედ დამაზარალა ამ პრობლემამ!!! გულს დავიბლოკავდი ან უარეს შემთხვევაში batary empty =)) აღარ გავაცოცხლებდი და მხოლოდ გონებით ვიარსებებდი, რომელიც მხოლოდ გამოჩერჩეტებულ თოჯინას დამამსგავსებდა და მარიონეტივით მომექცეოდა =(( დილით ყუთიდან ამომიღებდა და საჭიროებისამებრ მომიხმარდა =P მჭირდება follower-ები და თანამოაზრეები ამ იდეის განსახორციელებლად, მსურველები შემეხმიანეთ. გადავარჩინოთ გულები იმედგაცრუებისაგან =)))